Van uitstel komt afstel.....
Door: Ariela van de Linde
Blijf op de hoogte en volg Ariela
07 Januari 2014 | Mexico, Monterrey
Buenos Dias oftewel goedemorgen.
Voor mij is het nu 8:29 AM. Jullie hebben er al een hele dag bijna opzitten. Dat idee moet ik echt wennen denk ik. Dat ik niet tegen iedereen goedemorgen kan zeggen als ik opsta. Dit wordt mijn dagboek die ik ga bijhouden. Veel mensen hebben gevraagd of ik dat wil doen dus bij deze!
Zondag 5 januari, ik had mijn koffer nog steeds niet ingepakt of was ik het aan het uitstellen? De laatste mensen kwamen nog even een knuffel geven en me een fijne reis wensen. Naarmate de dag verstreek leek het me toch handig om eens te gaan beginnen en eenmaal bezig was ik ook zo weer klaar. Was dat nou zo moeilijk!
Met een koffer van 21,5 kilo en een moeder, vader, tante en vriend stonden we op Schiphol te wachten tot we door de douane gingen. Inmiddels was het reisgezelschap compleet. 3 families wachtend tot het moment daar was. Voor mijn gevoel hebben we daar 3 uur gestaan en elke keer maar dat moment uitstellen. Maar we moesten gaan en we gingen! Het afscheid viel me eerlijk gezegd mee, maar hoe verder ik liep naar die douane hoe meer ik ging beseffen dat ik nu echt weg ging. Ik schreeuwde nog lachend tot over een half jaar terwijl ik eigenlijk dacht: Jezus ik zie jullie pas weer over een half jaar. Had ik toch nog een knuffel en een kus moeten geven of was het goed zo?
De reis verliep uitstekend terwijl het toch ook erg vermoeiend was. Vooral van Londen naar Dallas. Een vlucht van 12 uur. Ik had nog nooit zolang stilgezeten. Mijn biologische klok begon ook erg raar te doen, ik was ontzettend moe, had overal pijn. Gelukkig heb ik goed kunnen slapen en hadden we allemaal een scherm voor ons waar je films kon kijken en spelletjes kon doen. Eenmaal in Dallas begon het nu toch echt tot me door te dringen dat ik aan de andere kant van de wereld zat.
7:55 PM, we landen in Monterrey, Mexico. Vanaf boven was het allemaal mooi verlicht. In het midden was een berg met daarom heen allemaal lichtjes. Monterrey wordt ook wel de ‘King of Mountains’ genoemd. Net als op alle andere vliegvelden waar we waren werd ook hier alles 100x gecontroleerd. En wij als 3 Hollandse meiden zagen er ook heel verdacht uit. Bij mij en Priscilla was er altijd wat! In Londen moesten we onze tassen onderste boven keren. Zogenaamd konden ze niet zien wat ik in mijn tas had omdat er teveel in zat. We werden ondervraagd, gefouilleerd het hield niet op. In het drugsland Mexico dachten we daar krijgen we de grootste problemen, maar nee hoor deze mannen waren aardig, konden geen woord Engels maar we konden zo doorlopen.
Eindelijk waren we dan in Monterrey waar we warm onthaald werden door onze buddy’s. Manuel mijn buddy die kwam ons ophalen en bracht ons naar het hotel. Een hele vriendelijke en aardige jongen die niet kon rijden. Maar de wegen zijn hier dan ook heel anders, waarschijnlijk moet je zo rijden wil je überhaupt ergens komen. We spraken met elkaar over de aankomende tijd en hij verzekerde ons dat we de tijd van ons leven gaan krijgen.
9:10 AM mijn reis blog is aangemaakt, mijn eerste blog is geschreven. Na een heerlijke nacht in een heerlijk bed is het tijd om mijn avontuur te beginnen. Vandaag gaan we op appartementen jacht, het is buiten 4 graden, ik heb geen jas bij me en vanavond ontmoeten we alle mensen waar ik het komende half jaar mee zal zijn. Ik heb er zin in!!
Voor mij is het nu 8:29 AM. Jullie hebben er al een hele dag bijna opzitten. Dat idee moet ik echt wennen denk ik. Dat ik niet tegen iedereen goedemorgen kan zeggen als ik opsta. Dit wordt mijn dagboek die ik ga bijhouden. Veel mensen hebben gevraagd of ik dat wil doen dus bij deze!
Zondag 5 januari, ik had mijn koffer nog steeds niet ingepakt of was ik het aan het uitstellen? De laatste mensen kwamen nog even een knuffel geven en me een fijne reis wensen. Naarmate de dag verstreek leek het me toch handig om eens te gaan beginnen en eenmaal bezig was ik ook zo weer klaar. Was dat nou zo moeilijk!
Met een koffer van 21,5 kilo en een moeder, vader, tante en vriend stonden we op Schiphol te wachten tot we door de douane gingen. Inmiddels was het reisgezelschap compleet. 3 families wachtend tot het moment daar was. Voor mijn gevoel hebben we daar 3 uur gestaan en elke keer maar dat moment uitstellen. Maar we moesten gaan en we gingen! Het afscheid viel me eerlijk gezegd mee, maar hoe verder ik liep naar die douane hoe meer ik ging beseffen dat ik nu echt weg ging. Ik schreeuwde nog lachend tot over een half jaar terwijl ik eigenlijk dacht: Jezus ik zie jullie pas weer over een half jaar. Had ik toch nog een knuffel en een kus moeten geven of was het goed zo?
De reis verliep uitstekend terwijl het toch ook erg vermoeiend was. Vooral van Londen naar Dallas. Een vlucht van 12 uur. Ik had nog nooit zolang stilgezeten. Mijn biologische klok begon ook erg raar te doen, ik was ontzettend moe, had overal pijn. Gelukkig heb ik goed kunnen slapen en hadden we allemaal een scherm voor ons waar je films kon kijken en spelletjes kon doen. Eenmaal in Dallas begon het nu toch echt tot me door te dringen dat ik aan de andere kant van de wereld zat.
7:55 PM, we landen in Monterrey, Mexico. Vanaf boven was het allemaal mooi verlicht. In het midden was een berg met daarom heen allemaal lichtjes. Monterrey wordt ook wel de ‘King of Mountains’ genoemd. Net als op alle andere vliegvelden waar we waren werd ook hier alles 100x gecontroleerd. En wij als 3 Hollandse meiden zagen er ook heel verdacht uit. Bij mij en Priscilla was er altijd wat! In Londen moesten we onze tassen onderste boven keren. Zogenaamd konden ze niet zien wat ik in mijn tas had omdat er teveel in zat. We werden ondervraagd, gefouilleerd het hield niet op. In het drugsland Mexico dachten we daar krijgen we de grootste problemen, maar nee hoor deze mannen waren aardig, konden geen woord Engels maar we konden zo doorlopen.
Eindelijk waren we dan in Monterrey waar we warm onthaald werden door onze buddy’s. Manuel mijn buddy die kwam ons ophalen en bracht ons naar het hotel. Een hele vriendelijke en aardige jongen die niet kon rijden. Maar de wegen zijn hier dan ook heel anders, waarschijnlijk moet je zo rijden wil je überhaupt ergens komen. We spraken met elkaar over de aankomende tijd en hij verzekerde ons dat we de tijd van ons leven gaan krijgen.
9:10 AM mijn reis blog is aangemaakt, mijn eerste blog is geschreven. Na een heerlijke nacht in een heerlijk bed is het tijd om mijn avontuur te beginnen. Vandaag gaan we op appartementen jacht, het is buiten 4 graden, ik heb geen jas bij me en vanavond ontmoeten we alle mensen waar ik het komende half jaar mee zal zijn. Ik heb er zin in!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
